Deze bomen zie ik bijna elke dag wel twee keer. Erg fotogeniek zijn ze niet. Het zijn geen mooie bomen, ze zijn wel erg hoog dus beeldbepalend voor de omgeving. Als je een foto van ze wilt maken zijn er erg veel storende factoren zoals lantaarnpalen, brievenbussen, rolemmers, dus dat doe ik niet zo vaak.
Je loopt er eigenlijk onderlangs omdat ze bovenaan een oprit staan. Bij storm gaan ze dan ook behoorlijk tekeer.
Vanmiddag stonden ze mooi in de zon, de lucht was blauw en ze trokken mijn aandacht, dat gebeurt soms ineens. Ik liep een stukje terug en probeerde ze zo voordelig mogelijk vast te leggen.
Eigenlijk lijken ze wel een beetje op mij. Ik zie er ook niet altijd (altijd niet) op mijn voordeligst uit, daar doe ik ook mijn best niet voor want ze moeten me maar nemen zoals ik ben. Behalve soms dan, als de zon schijnt en ik er zin in heb.
Als ik boos ben ga ik ook tekeer, dan kan ik ook best lawaai maken. Zoals hier, dan roep ik ook maar wat er in me opkomt. Ik ga echt niet eerst zitten verzinnen wat ik eens zal gaan schrijven. Jullie doen het er dan maar mee en als ik dan denk dat God gokverslaafd is geworden omdat hij maar wat raak doet, niet dat ik denk dat hij echt bestaat, maar er zijn mensen die dat wel doen, dan is dat een soort fantasie. Want dat heb ik ook genoeg.
Vandaag was een fijne dag. Joop zette de potten buiten en fietste. Ik deed boodschappen en wandelde, een rondje met het hondje.
's Morgens de krant en hooguit twee keer nieuws, verder wil ik er niets over horen. Al die speculatieve gesprekken, verwoestende beelden, wat heb ik eraan! Ik hoop dat iemand de moed heeft die man dood te schieten, er worden er voor minder vermoord.
Gelukkig was er zon vandaag, niet al te overtuigend maar hij was er wel.
Vanmiddag een rondje met Paule en met het ochtendrondje erbij weer ruim 10km buitenlucht. Dat doet een mens goed. Joop had mijn schoenen opgehaald met de gerepareerde hakken, die lopen toch weer beter dan de oude merk ik wel.
Gewassen en met foto's gerommeld. Veel pijn aan mijn schouder de laatste dagen. Ik weet niet, 's morgens zet ik de potten uit de garage buiten en 's avonds weer binnen, het zijn er maar vier. Tillen is niet fijn merk ik en er zijn wel meer bewegingen die lastig zijn, daar houd ik ook steeds meer rekening meer. Maar goed overdag nog (bijna) geen pijnstillers.
De ganzen en de zwanen in de polder hebben nog nooit van oorlog gehoord, zitten lekker in de zon en zoeken een maaltje bij elkaar.
Corona heeft me nooit zo in haar greep gehad als dit, hoeveel mensenlevens het ook heeft gekost
Maar nu, al die mensen op de vlucht, ik vind het vreselijk en ik denk ook niet dat ik dat zou kunnen, dan maar dood. Maar ja ik ben ook al veel ouder geworden dan vijf toen er ook iets ergs was.
Dat doodgaan houdt me vandaag zodoende ook behoorlijk bezig, ook al door gisteren. Het moet allemaal wel een beetje leuk blijven anders vind ik er ook niks meer aan en ben ik het liever.
Straks misschien ook nog een cyberoorlog als die er al niet is. God mag het weten, maar god weet niet zoveel, die is inmiddels gokverslaafd, je moet tenslotte een beetje met je tijd meegaan en er tenminste wel één verslaving op na houden.
Wij begonnen de week goed met een bezoekje aan het ziekenhuis. Via de huisarts reden we naar Goes voor een filmpje en een foto en wat er zoal nog meer bij zo'n onderzoek hoort. Ondertussen ging ik weer naar huis want ik was nog in mijn nachtpon.
Om één uur een appje, 'je kunt me komen halen', dat viel mee, gelukkig maar weer.
Gelukkig ook nog tijd voor een heerlijke wandeling in de zon. Genoeg om over na te denken tijdens het wandelen want erg fijn zijn de nieuwsberichten niet tijdens het autorijden en daarbuiten, maar dan luister ik meestal niet eens. Wat een ellende overal. Oorlog, klimaattoestanden en wat er zoal nog meer speelt hier en daar.
Een dag van een beetje bijkomen in een heerlijk wandelzonnetje. Wat dat op de foto voor bloeiwijze is weet ik niet, het lijkt iets tweeslagtigs ofzo. Volgens mij heb ik het me al eerder afgevraagd maar kan het niet vinden. Mooie is het zeker!
Een stukje verder dit, daarvan weet ik ook niet hoe het heet. Het staat in een tuin en bloeit eerst voordat de blaren komen.
Vanmiddag een flink rondje met Paule en onderweg naar huis liepen de kippen lekker te scharrelen. Echte polderkippen.
Heerlijk voorjaarsweer vandaag en omdat we pas aan het eind van de middag zouden gaan eten wandelden en fietsten we nog gewoon ons rondje zoals altijd. Verder zou er geen visite komen.
We verzamelden bij ons. Miriam, Silvia, Yara, Levi en Cor (ex van Sil en vader van de kinderen) ze wonen vlak bij elkaar en wij vonden het erg leuk dat hij meekwam.
Toen we compleet waren reden we naar Zierikzee en aten bij Hector. Het was heel gezellig weer eens allemaal samen te zijn. We hebben er van genoten!
Trotse moeder en oma (Yara had er ook bij gemoeten eigenlijk)
Namens Joop, iedereen bedankt voor de felicitaties!
Morgen of vandaag de 26ste in elk geval wordt Joop 77.
Ik heb vandaag gepoetst en boodschappen gedaan, niet dat er nu zoveel visite komt maar je wilt toch dat de boel aan de kant is. We gaan uit eten met de (klein) kinderen, het lijkt jaren geleden dat ik ze zag. We vieren dan ook gelijk ons 55 jarig huwelijksfeest want dat kwam er ook niet van. We hadden besproken maar toen kwam er alweer een lockdown tussen en ging het niet door de 19de december.
Nu lijkt het ervan te komen, het weer wordt mooi en er is best nog wel wat meer positiefs te vermelden, maar dat komt een andere keer weer wel.
Vanmorgen was er zon. Het was frisjes maar ozo lekker. De honden springen nu al door de autoramen als ze me zien, hahaha erg grappig. Er is er eentje waarvan het vrouwtje even stopt als ik haar tegenkom, ik twijfelde nog even aan welke kant van de auto ik moest zijn, maar dat was niet nodig want daar was hij al door het inmiddels opengedraaide raampje gesprongen! Enthousiasteling!
Daarna regende het een tijdje.
Joop ging om zijn nieuwe tanden, gisteren al maar toen was het schroevendraaiertje kwijt, dus toen kwam hij weer zonder tanden terug. Vanmorgen was het gelukt. Ik heb nu weer een man met een prachtig gebit, hij loopt de hele dag naar me te lachen. Het heeft even geduurd (een jaar ofzo) maar uiteindelijk zijn de gaten toch weer gevuld.
Eind van de middag deed ik nog een rondje de lucht begon alweer te betrekken en inmiddels hoor ik alweer de regen tegen de ramen. De vogel van de foto is denk ik een witte reiger, voor een zilverreiger wat te klein? Ik weet het niet.
Wat een dag, wat een oorlog, wat een ellende voor die arme mensen daar. Je zal er toch maar wonen. Hier wordt er iemand opgepakt als hij misschien ooit gekke dingen van plan is. Waarom loopt er dan in Rusland zo'n idioot vrij los? Die had allang achter slot en grendel moeten zitten.
(Yara had er ook bij gemoeten eigenlijk)
