Vooral gekleurd vandaag want hij moest af vond ik, dat heb je soms en er moest best nog veel, maar het is gelukt.
Gisteravond had ik een verhaaltje op Facebook gezet over de MD van Joop, dat adviseren ze dan van die Macula vereniging om je problemen openbaar te maken, dat is bij hem vooral die vlek waardoor hij soms gezichten niet ziet, ook dat van mij niet en omdat alles ook nog vervormd worden mensen onherkenbaar.
Nu was het herkennen van mensen toch al nooit zijn sterkste punt, maar meestal kwam dat na een paar woorden van mij wel weer boven. Onder het fietsen ben ik er niet bij, hij deed dan vaak nog moeite toch nog te ontdekken of het een bekende was die hij tegenkwam, maar dat heeft hij opgegeven, dat kost teveel moeite. Op een terras is dat ook vaak lastig, als ik dan een naam zeg weet hij het nog niet, dan moet ik het ook nog eens uit gaan leggen en niet te zacht praten want anders moet ik het nog een keer herhalen ook zodat iedereen mee kan genieten. Samen ergens zitten is gewoon niet leuk meer, omdat hij èn niet goed ziet en slecht hoort.
Nu ja samen een ijsje gaan eten gaat nog wèl en samen thuis hebben we het ook (meestal) best gezellig.
Vanmiddag ben ik weer even naar Brouwershaven geifietst om een harinkje te happen.
Joop was met het NAH (ja dat ook nog) naar het Bevrijdingsmuseum in Nieuwdorp, er was eerst een vergadering.
Even genoeg over gebreken, ze gaan toch niet meer over.... en erover zeuren helpt ook al niet.
Eindelijk kan er 's middags weer eens een rondje gedaan worden, er valt niet zoveel te zien, maar ik kwam wel deze mini-appeltjes tegen. Ik wist dat ik afgelopen voorjaar foto's van de bloesem genomen had, dus dit is het geworden in de brandende zon en bijna met zonder water. Mooi!
Er zat ook weer wat leven in de lucht, buien maar ook blauw, het spikkele wat toen ik van huis ging, onderweg was het heerlijk en de laatste tweehonderd meter werd ik kletsnat. Lekker!
Ik kan zo hier en daar niet reageren, jammer maar ik wacht nu wel tot het weer werkt hoor. Als er niets staat ging het niet. Sjoerd, John, Jeanne en Jan.
Sinds mei heb ik al jeuk op mijn rug. In juni keek Janny er eens naar, die zag niets bijzonders, aan Joop hoef ik het niet te vragen want die ziet niet zoveel meer, dus ik ging vanmorgen eens naar de dokter. Vreselijk vind ik dat altijd want ik kan dan niet zeggen dat ik verschrikkelijke jeuk heb, dat ik constant loop te krabben en de vellen erbij hangen want zo is het niet. Wel elke dag regelmatig behoorlijk jeuk maar er valt mee te leven.
In de tijd dat het begon begon ik ook met de vitamine D tabletten schoot me gisteravond te binnen en ik googelde eens en wat staat er bij 'teveel vit.D' juist, jeuk. Dat moest het zijn. Afspraak voor vandaag stond al.
Volgens de dokter bestond dat niet, dat kan, er stond ook bij in zeer uitzonderlijke gevallen, nou dat kan ik dan toch zijn dacht ik nog. Ik slikte ook nog het verkeerde pilletje waarvan ik dacht dat het tegen de jeuk was, maar blijkbaar alleen bij allergie.
Daar zat ik dan weer met mijn goeie gedrag, dokter keek naar mijn rug en zag wat uitslag, droog, en ik krijg vaseline om te smeren en de prednison zalf die ik al had helpt ook maar die mocht ze niet geven blijkbaar, dat mag je niet teveel gebruiken. Eerst de halve tube die ik nog heb maar opmaken.
Ze stuurde me ook door naar de bloedprikpost, om te kijken of ik ergens allergisch voor ben, maar dat duurt een paar dagen.
Joop belde met de dokter. Hij kan nog steeds niet liggen van de pijn 's nachts sinds hij gevallen is en er toch waarschijnlijk ribben zijn gekneusd of gebroken. Overdag weinig tot geen last, fietsen, lopen en zitten geen probleem, alleen bij hoesten en liggen dus. Zes tot acht weken zei de dokter, dat wist hij al natuurlijk, maar ja...
Vanmiddag ging hij ook nog even naar de opticien of die misschien nog iets kon doen om beter te zien op de een of andere manier, maar hij zal er aan moeten wennen, al valt dat niet mee natuurlijk. Het laatste klusje is gedaan en ik hoop zo dat alles in één keer goed zit, maar dat weten we pas over een paar weken.
Het is een heel verhaal, maar dat moest even.
Verder worden de aardappels gerooid, is een zak hondenvoer gewoon in één keer acht euro duurder en fietsten we samen om een ijsje in Brouw vanmiddag.
De foto maakte ik vijftien jaar geleden om vanavond te plaatsen.
Inmiddels heeft het heerlijk geregend, 35mm wist vanmiddag iemend me te vertellen en er is alweer iets meer.
De polder is lekker opgefrist en gelukkig gaat het niet gepaard met hevige hagel- en slagregens maar zijn het gewoon ouderwetse buiten.
Veel bomen worden al geel, het wordt een vroege herfst en hopelijk blijven de blaren nog een tijdje hangen, geel zijn ze ook mooi, dus om storm zitten we voorlopig niet verlegen.
Enkel een middagrondje en verder wat gekleurd.
Eindelijk weer eens tijd voor kroten en speklapjes.
Eindelijk vandaag weer een fijn rondje van 8km kunnen wandelen. Het zweet droop wel uit mijn haar maar verder was het best lekker, er was wat wind en meestal geen zon.
Erg fotogeniek lag de polder er niet bij, een dorre droge boel, slappe 'peeblaren'en bruine aardappelplanten, van foto's maken kwam dus niets, want zonder zon lijkt alles nog een graadje erger. Wel een vrolijk bloempje.
En druk pratende boerenknechten die aan het schoffelen waren, ik kon ze niet verstaan, maar dat is al lang zo. Daar hebben we Polen voor tegenwoordig, maar waar zijn toch al die mensen gebleven die voor Corona al het andere werk deden?
Na al het gepriegel, want dat is het best, wilde ik ook weer eens lekker erop los krassen gewoon even hatseflats en huppekee en klaar! Best ook nog het bekijken waard vind ik, zo'n leuk kleurrijk huis.
Minder kleurrijk is het huis van de buren en er moet nog veel aan gebeuren, maar je woont dan wel tegenover ons aan de andere kant van de oprit, wie wil dat nu niet. Het is te koop sinds vandaag.
Vandaag is Yara jarig. Ze kreeg o.a. een fiets om lekker te fietsen met haar baby, nu nog veilig binnensbuiks bij haar, maar straks lekker in de buitenlucht. Ik kreeg een foto van het complete plaatje maar liever niet hier, het zij zo en natuurlijk heb ik nog wel een andere foto van Yara op de fiets. Lekker puh!
of van een lekker krassende Yara net als oma vandaag! Ze heeft het van geen vreemde.
Donderdagmiddag aan begonnen en nu net klaar. Tweeeneenhalve dag dus, want ik doe niet veel anders op het ogenblik.
Vanmorgen nog wel een rondje gedaan maar vanavond pas ik even. Ik ga zo lekker buiten zitten met een zak chips, die ligt al sinds mijn verjaardag naar me te lachen elke keer als ik dat kastdeurtje open doe en nu ga ik hem opeten, of toch een flink deel ervan.
