Een ouwetje uit de begin jaren zeventig. We woonden pas in plan west in Zierikzee waar we de eerste bewoners waren in de Zijpestraat. Maar daar gaat het nu even niet over.
Het gaat nu even over mijn haar. Ik was vandaag weer eens bij de kapper, dat was alweer een tijdje geleden, want ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik pak ook weleens zelf de schaar hoewel ik natuurlijk een prima kapstertje heb. Ik was bang dat het nu een beetje scheef was na de laatste keer. Gelukkig begrijpt mijn dochter me, zij knipt ook altijd haar eigen haar, want dat kan niemand anders zo goed als zij natuurlijk.
Vroeger deed ik dat ook allemaal zelf, ook dat van Joop en de kinderen, geld voor een kapper hadden we niet (over), daar deden we liever iets anders van en ik kon het prima. We hadden daar nog niet eens een tuinstoel.
De dia's had ik eerst stofvrij moeten maken voordat we ze lieten digitaliseren, dat ziet er niet uit zo, jammer.
Vanmorgen vroeg goot het nog pijpenstelen, ik moest even wachten voordat ik de deur uit kon en nam voor de zekerheid nog maar een paraplu mee.
Daarna wat gefrobel met foto's voor de jarige Heleen, dat vind ik altijd leuk om te doen. Bloemetje en kaart gebracht en komende week ga ik weleens kijken of er nog taart over is.
Vanmiddag een heerlijke wandeling in de zon en in de wind.
Petten dragen heb ik opgegeven, ik vind het allemaal maar niets, ik heb nog nooit iets gedragen om haar, hoofd of huid te beschermen en zo gerimpeld ben ik daar toch ook niet van geworden. In de zon gaan zitten of liggen bakken zoals je vroeger deed doe ik al lang niet meer. Dagelijks een likje dagcreme dat is alles.
De slager verpakt zijn vlees tegenwoordig anders, zo is het al een paar keer voor gekomen dat we eigenlijk iets anders aten dan de bedoeling was. Joop merkt daar natuurlijk niets van als ik het niet vertel, maar omdat we gisteren al een schnitzel aten en vandaag alweer, legde ik het maar even uit. "Het staat er toch op" zei hij, ja dat is zo, maar als ik heen en weer loop heb ik mijn bril niet op en ik zie toch wat erin zit....
Er was vooral wind en dat kwam eigenlijk best goed uit. Bij het maaien op het land komt altijd heel veel stof vrij en dat werd nu mooi in één keer weggeblazen, al heb ik er eigenlijk weinig zien maaien vandaag.... misschien waaide het te hard
Het was heel helder met af en toe een wolkenband. De parasols in de tuin konden niet open en eigenlijk had ik er weinig erg in dat het toch heel heet was voor de planten, je moet toch overal op letten tegenwoordig.
Vanmorgen eerst de straat eens aangeveegd, want ze komen dan van de gemeente wel het trapje en de onderkanten van de dijk maaien zodat het begaanbaar blijft, maar de stroresten laten ze liggen en dat waait dan allemaal naar mijn stoep.
Het roten zorgt ervoor dat de vezels in het vlas loskomen van de houtachtige bestanddelen in de plant. Dit gebeurt onder invloed van water, en kan naar gelang de gekozen methode enkele uren tot enkele weken in beslag nemen. Van het dauwroten, waarbij vlas langdurig op het land ligt uitgespreid, tot roten in koud water. Van warm water, waarbij het proces twee of drie dagen in beslag neemt, tot het chemisch roten, waarbij het in vier tot zes uur klaar is.
In 2010 maakte ik dit filmpje., zo deden ze het vroeger.
Er valt ook over vlas van alles te vinden op het wereldwijde web.
Eigenlijk let ik nooit op de prijzen, ik gebruik dit soms en als het op is koop ik nieuwe. Afgelopen week vroeg ik me toch af waar die hoge totaalprijs van de boodschappen door kwam. Niet alleen door de boter natuurlijk, maar het viel me wel op.
Vanmiddag namen de mensen die rondom Rosemarie waren, samen met haar kinderen op een ongedwongen manier afscheid van haar. Koffie met eigengebakken gebak en gezellige praatjes met mensen die je niet al te vaak zag. Ze waren er wel maar niet als jij er was.
Lekker buiten in de zon. Ik had me voorgenomen geen handen te schudden in verband met Corona, maar daar ontkom je dan toch niet aan, wel zo weinig mogelijk.
Paule was er niet, zijn nieuwe bazinnetje wel.
'DASKREKWAKWOU' staat er op de garage en zo is het maar net!
Ik nam gisteren ook een pakje bruin papier mee uit de winkel, maar dat valt nog niet mee, bruine overblijvende stukjes papier tonen toch heel anders dan witte.
Daarna probeerde ik het ook eens met de dunne markers die ik een tijdje geleden kocht, maar dat is ook niks, het ziet er saai uit en met het lichtgroen kon ik het nog een beetje oprvrolijken. De onderste mevrouw drukt ongeveer uit hoe ik me voelde toe hij klaar was. Straks maar gewoon weer wit papier met normale kleurpotloden.
De bovenste maakte ik gisteravond en de onderste vandaag.
Verder niets nieuws onder de zon, wel prima droogweer voor de vele was.
Vandaag ging ik samen met een dorpsgenote naar De Stad en winkelden we in De Winkel. Zij wilde daarheen want de zin om te schilderen was er maar ze had bijna niets meer en vroeg of ik zin had om mee te gaan. Dat had ik.
Jammer genoeg had ik net alles aangevuld maar natuurlijk vind je altijd wel iets van je gading en bovendien was het erg gezellig. Geboren en getogen in Rotterdam wist ze veel te vertellen... en de weg. We kunnen links, maar ook rechts, wat zullen we doen, de keus heb ik maar aan haar gelaten. Jammer dat het zo regende, maar ook wel weer lekker fris.
Ik maakte wat foto's, Bor heet de nieuwe pup op het dorp, dit is even om te onthouden.
Dit is de mevrouw waar ik mee reisde, we dronken daar lekkere veganistische koffie.
Andere foto's waren wat wazig, jammer want de mevrouw met de hondjes was een plaatje om te zien.
