Wat een heerlijke dag vandaag! We konden eindelijk weer eens naar buiten met z'n allen! Verder was ik lekker bezig, ik weet het allemaal al geeneens meer, opruimen vooral en boodschappen en eind van de middag nog een wandelingetje.
Het begon toen alweer een beetje te betrekken.
De storm is gaan liggen, Corona is naar de achtergrond verdwenen want we hebben nu oorlog en weeral iemand met een geprint pistool (dat verzin ik zelf maar even)
Ik vind het raar als ik de beelden zie van de trucks die Oekraine binnenrijden Wat gaan ze daar doen? Mensen doodschieten? Welke mensen? En waar slapen die Russen 's nachts? Het lijkt op een spelletje en ziet er ouderwets en vooroorlogs.. uit. Ze hebben al gepraat en nu ze er niet uitkomen gaan ze maar met die brede rupsbanden de weg op. Om wat te doen...? Zijn de 3d printers inmiddels al uitverkocht?
Eind van de ochtend zouden ze van JVC het naambordje komen monteren dus ik was al vroeg aan het zemen, want bij zo'n mooi nieuw bordje horen natuurlijk geen vieze stormramen.
Een vriendelijke monteur die precies en keurig te werk ging, de bordjes hangen netjes.
Natuurlijk maakte ik foto's, ze mochten op het net en omdat ik een mooi busje zag staan maakte ik daar ook een foto van, het was alleen niet een JMC busje maar een JRLsigning busje. Twee dagen niet maar de rest van de week wrapt hij voor zichzelf en daar had ik nog nooit van gehoord, nu wel.
De letterlijke vertaling van het Engelse woord wrappen is inpakken. En dat is precies wat de vakman of keukenspecialist doet. Het aanbrengen van een dunne folie over bestaande keukenkastjes of keukenlades, waarmee je keuken direct een hele andere uitstraling krijgt.
en natuurlijk niet alleen keukens.
Weer wat geleerd!
Verder weten we nog steeds niet de precieze afkomst van de Drilhoek, maar nu het bordje hangt komt dat misschien vanzelf.
Gelukkig zat er nog geen blad aan de bomen en eigenlijk heb ik ook nog geen boom omver zien liggen. De foto is van vanmiddag, al 'mijn' bomen staan nog overeind. Het waaide nog steeds zo'n windkracht acht en ik had best moeite soms om overeind te blijven.
De bomen op de Veerdijk staan al lang niet meer recht, die staan al jaren met hun rug naar de wind, erg verstandig zoals je ziet want ook die hebben weer de orkaan doorstaan. En een lawaai dat het nog was!
We waren vandaag in Oostende op familie bezoek. De broer van Joop was jarig afgelopen week en we hadden hem na zijn thuiskomst uit Spanje nog niet gezien.
Het gaat best goed met hem. Volop aan het revalideren want het is natuurlijk niet mis wat hem is overkomen, maar er zit zeker vooruitgang in.
We hebben gezellig een hapje gegeten met de broers en de kinderen van Ed.
En nu zijn we weer thuis. Het was weer een hele reis en rotweer, vooral op de terugweg.
En zij was er ook, Oakley is de naam en het is een schatje.
Zon vanmorgen! Rond een uur of elf zette ik de aparaten aan. Afwasmachine, wasmachine en ik zoog stof. Nu zal dat verbruik wel hoger zijn geweest dan de panelen opleverden, maar goed, ik denk er tenminste aan tegenwoordig. De was hing zelfs nog lekker even buiten en was toen de regen kwam zo goed als droog.
Want regen kwam er natuurijk ook weer na de zon. Ik wandelde nog net een droog rondje met Paule het hondje.
Inmiddels hebben we er ook weer een stormpje bij, gezellig hoor...
De foto maakte ik een week of twee geleden, maar ik zou hem nu zo weer kunnen maken. Alles staat nog overeind, de boom, de schuttingen, alle pannen liggen nog en de zonnepanelen ook, maar het ging wel behoorlijk te keer ook al zaten we redelijk uit de wind. Geen omgewaaide bomen in de omtrek gezien.
We hebben losse spullen vanmorgen in de garage gezet, er viel hier nog weinig weg- of om te waaien.
Verder lekker zitten kleuren en NPO5 geluisterd, heerlijk al die oude nummers.
Vandaag kwamen Janny en Freek weer eens gezellig buurten. Ivo, hun jongste zoon was er ook bij, zijn huis wordt gebouwd en hij kijkt nu wat rond voor meubels en wat een mens zoal nodig heeft in een huis. Toevallig kreeg zijn nicht vandaag een 'nieuwe' bank en kon hij even helpen sjouwen samen met Joop.
Daarna wandelden we nog een kort rondje door de polder want het waaide toen net even heel hard, maar onze neus was toch behoorlijk opgefrist.
We zijn weer aardig bijgekletst over het ouder worden en alle bijkomstigheden. Janny bracht laatst net als ik ook een nachtje door in het ziekenhuis, zonder dat er eigenlijk achteraf iets ernstigs was.
Dingen gebeuren en die hebben impact, op wat voor manier dan ook. Je denkt erover na en neemt ze mee. Met z'n vieren vijven daarover praten gaat vaak makkelijker met af en toe een grapje, dat lucht soms op.
Wat de tekening betreft wil ik wel het volgende kwijt. Hij ziet er misschien grappig uit, ik heb gewoon iets getekend, naar vormen en kleuren gekeken en dan wordt het dit, ik ga echt niet van tevoren bedenken dat ik dit ga tekenen.
Waar het dan op lijkt mag iedereen voor zich uitmaken. Maar na een aantal jaren gepest te zijn kunnen onderlinge grapjes soms overkomen als pesterijen. Ik weet ook zeker dat dat niet de bedoeling is, maar het voelt wel zo en daar word ik dan vooral nog onzekerder van. En nee ik ben niet zielig, maar het is wel gebeurd.
Gisteren was ik al voobij de plek waar ze altijd het eerst bloeien gelopen maar toen was me nog niets opgevallen. Vanmorgen een herinnering op FB dat het toch echt drie jaar geleden op deze dag bloeide, dus ik deed nog maar eens datzelfde rondje vandaag.
Opeens zag ik een klein geel stipje, ik keek eens beter en ja hoor, Klein Hoefblad!
Terwijl ik foto's zat te maken zag ik er nog meer, ik werd er helemaal blij van en ik had ook al zo lekker geslapen afgelopen nacht.
Het zijn toch echt de kleine dingen die een mens gelukkig maken, zoals ook deze:
Dank weer voor je teken van je schijnbaar onuitputtelijke fantasie!
