Het is elk jaar weer vertederend om te zien. En ook al het werk dat eraan vooraf gaat mooi om te volgen. Eerst dat grote nest bouwen, eieren leggen, weken broeden en dan eindelijk zijn ze er!
Maar dan zijn er al die gevaren. Deze waren nog maar net uit het ei denk ik en dan alweer op de vlucht, moeder kan niet weg want daar zit er nog eentje of misschien wel meer onder te schuilen, wat een spanning.
Mij hebben ze wel overleefd, maar er zullen er best nog een paar sneuvelen, of allemaal..
Ik was onderweg naar Brouw. Heerlijk gewandeld vandaag en een ijsje gegeten.
Soms twijfel je aan alles (ik tenminste). Gaat het wel goed, doe ik het wel goed, komt het wel goed, wanneer zal het fout gaan en wat kunnen we (kan ik) daaraan doen. Heel ingewikkeld soms hoor in dat hoofd van mij. Ik heb dat geloof ik nog nooit zo erg gehad en misschien heeft het ook met het ouder worden te maken en de reis van Joop, dat ook en ook vooral wat anderen er dan van vinden.
Eigenlijk hebben we ons daar nog nooit druk over gemaakt, hoe zwaar de tocht ook was, je bent jong en je doet wat, of niet. Nu is hij wat ouder en maakt een reis, niet eens een tocht. Hij is geopereerd, mankeert niets, tenminste niet op het eerste oog en we kunnen allemaal struikelen of van de trap af vallen, maar om je daar van tevoren zorgen over te maken is erg overdreven.
Er is ook corona (Joop heeft 4 prikken gehad) en oorlog (Nepal ligt vlakbij China?) ja en? En omdat dat allemaal gezegd werd, werd Joop steeds stiller omdat hij dat niet leuk vond op zijn minst en daardoor dacht ik weer dat er van alles anders was. We zijn nu eenmaal allebei niet van die praters.
En daarom knapte er gisteren wat, zorgen, bemoeienissen, we zien ervan af. Het komt zoals het komt, zoals we dat eigenlijk altijd gedaan hebben. Dat ik een beetje klaar met Nepal ben (het is tenslotte niet mijn ding) wil nog niet zeggen dat Joop dat is. Ik heb het hem altijd gegund, al die vakanties, cursussen en alles ging altijd vanzelf. We maakten ons geen zorgen en dat gaan we nu ook niet doen.
Hij gaat er gewoon nog een keer lekker van genieten! Zes mei is het zover, het is ook al te vaak uitgesteld, maar ja daardoor heeft hij ook wel die operatie gehad, waardoor er (nog) minder zorgen zijn. Nog even geduld.
De dag begon behoorlijk nevelig vandaag, ik hoefde niet met het hondje maar deed toch een rondje. Dat rijmt.
Verder maakte ik een tekening af, daar was ik nog een behoorlijk tijdje zoet mee, maar ja als het eind in zicht is weet ik waar het licht is....of zoiets.
Vandaag was het de verjaardag van mijn zus Ze werd 81!
Ik zie wel dat het er allemaal niet eenvoudiger op wordt en Janny ook tegen dingen op gaat zien. Freek probeert dan nog zijn steentje bij te dragen, maar dat wordt hem niet in dank af genomen hoor. Hahaha, hij krabbelde maar eens op zijn hoofd.
Het waren een paar erg gezellige uurtjes in Numansdorp. Buurvrouw en neefjes gezien en nog een paar vrienden en zaterdag is er een uitgebreid feestje met de kinderen. Volgende week weer eens met z'n viertjes op stap.
Ik kwam vanmorgen zowaar de Paashaas tegen wat een geluk, in de polder moet je toch maar wezen.
Het gras was nog nat toen ik een rondje met het hondje deed en ik kwam erachter dat mijn oude laarzen die ik 's morgens altijd aantrek nu echt niet meer waterdicht zijn. Dat is mooi! Tijd voor nieuwe!
Verder veel drukte, we zijn ook niks meer gewend natuurlijk. Een volle winkel en een volle weg, hopelijk heb ik alles in huis en anders doen we het er maar mee.
De bollenvelden van Zonnemaire maar eens op de foto gezet vandaag, deze zag ik deze week pas voor het eerst. Een stuk verderop staat nog een lapje maar die doen het niet zo goed, het land was ook veel te nat vorig najaar.
Het staat altijd wel vrolijk, maar de echte hollandse bollenvelden opzoeken zou ik niet zo gauw doen, ik ben toch geloof ik niet zo van het opzoeken... en we hebben ze ook hier.
Dit boompje staat naast die bollenvelden. Ik kijk er altijd naar want het heeft zo'n mooie vorm en al jaren neem ik me voor er een foto van te maken als het bloeit. Niet echt weer voor een superfoto en de bewoner zat achter het raam, hij zag me niet geloof ik, maar dat remt toch een beetje. Wie weet komt er nog een kans voor een betere.
Eerst weer een rondje met het hondje vanmorgen, ik doe zodoende wel een kilometer extra. Verder zitten kleuren en vanmiddag een bollen rondje.
Vandaag kwamen de bestelde lijsten voor opa en omoe. Ik was het al lang eens van plan, ze hingen nog steeds in een posterhanger en daardoor niet netjes recht naast elkaar. Zo komen ze beter tot hun recht. Ik koos niet voor glas maar een kunststof dat niet reflecteert, polystyreen en bestelde ze bij de Lijstenfabriek. Ik bestelde daar al vaker en het zijn mooi afgewerkte lijsten.
Did hangt ook in zo'n lijst boven mijn bed. Ze kijkt me elke morgen als eerste aan. Vandaag is het twee jaar geleden dat ze doodging.
Het was warm vandaag, vooral vanmiddag, maar heerlijk wandelweer natuurlijk.
Mijn week lag weer een beetje door de war vandaag. Vanmorgen had ik het nog goed maar vanmiddag dacht ik ineens dat het al woensdag was, het scheelt maar een dag maar de weken gaan toch al zo snel, bijna niet bij te benen. Gelukkig hebben we de woensdag nu nog tegoed.
Dezelfde bloemen als gisteren, maar dan van de andere kant in het ochtendlicht. Het was een heerlijke morgen en ik was onderweg naar het hondje, de vaste uitlaatster van 's morgens is al weken met vakantie en dat wist ik niet. Nu wel en het is voor mij een kleine moeite, ik loop 's morgens toch, alleen nu iets anders.
Het bankje bij de Dijkhuisjes staat er altijd wel, maar nu weer aangekleed en wel, met kussentjes en een boekje voor het achterlaten van een boodschap. Een bankje met een mooit uitzicht voor wandelaars en fietsers. Ooit zat ik er met Marlies, ze vond het geweldig en we schreven samen iets in het boekje. Ik hoor niets meer van haar. Ze is jaren mantelzorgster geweest voor verschillende personen achter elkaar en heeft nu, denk ik, eindelijk weer tijd voor zichzelf en haar kinderen en kleinkinderen. Het was leuk en goed en soms houdt het op. Wie weet zien we elkaar ooit nog eens.
Vanmiddag wilde ik eigenlijk naar Scharendijke fietsen voor een paar boodschappen, maar de wind was me niet goed gezind merkte ik en dus deed ik de boodschappen op Brouwershaven bij de Spar. ze hebben daar ook alles, inclusief medelevende kaarten, ik doe het niet zo vaak, maar nu toch wel. Iemand, wel iets ouder, maar toch van dezelfde generatie uit het dorp, die je dan best goed kent en zijn vrouw ook. Iedereen gaat maar dood, want er was er nog eentje, maar die deed ik dan weer geen kaart.
Na er iets op geschreven te hebben deed ik de kaart in de bus waar hij moest zijn en plakte er nog maar een overdenkingsrondje aan vast. Zulke dingen houden me best bezig en we komen op een leeftijd dat het steeds vaker voor komt.
Ons rijtje huizen waar we woonden wordt op het ogenblik flink verbouwd. Er stonden geen auto's, een fotomomentje. Wij woonden op de hoek achter de bomen, daar zijn ook de kinderen nog geboren.
