Ik ga het hier gewoon maar opschrijven omdat ik het te bizar voor woorden vind, mede door de Corona omstandigheden.
De één jaar jongere broer van Joop werd afgelopen zondag opgenomen in het ziekenhuis in Benidorm. De laatste paar jaar brengt hij daar een paar maanden de winter door en vorig jaar kocht hij er zelfs een appartement.
Hij werd opgenomen vanwege een hersenbloeding en bij die opname bleek hij Corona te hebben (ingeent en wel). Zijn vriendin moet door die positieve uitslag tien dagen in quarantaine en mag zodoende de eerste tien dagen niet bij hem op bezoek.
Nu ligt hij daar, alleen! Hij kan niet praten, is zijn geheugen kwijt en is blind. Zonder iemand die hem kent, die misschien zijn geheugen wat op kan frissen, geen idee of hij nog wel kan horen. Hoe erg wil je het hebben.
Om te beginnen zijn de foto's van gisteren terecht. Ik kon ze gewoon op mijn toestel omzetten, weer wat geleerd.
En omdat het vandaag weer heel ander weer was, plaats ik gewoon foto's van vandaag, want o o o wat was het lekker! En staalblauwe lucht en geen wolkje te bekennen.
Het was vandaag ook wachten tot het tijd was om ter vertrekken naar het ziekenhuis, vijf uur werd ik pas verwacht en natuurlijk waren we keurig op tijd.
Bij het binnenstappen zei de longarts al dat hij goede berichten had, dus eigenlijk konden we zo omdraaien maar we hebben toch nog maar even de foto's bekeken. Het uitsulpinkje aan de wervelkolom was geen weerschijn maar een ouderdomsverschijnsel. Door slijtage vormt zich nieuw bot tussen de wervels waar het kraakbeen zo goed als verdwenen is. Nou ja zoiets dus, niet iets om je zorgen over te maken en verder was er in het bloed ook niets gevonden waar nog verder onderzoek voor nodig was, maar dat wist ik al van de dokter. Goede berichten kan je niet vaak genoeg horen. Van een rookverleden was nog weinig te zien, naar mijn idee zagen mijn longen er behoorlijk fris uit.
Maar voorlopig ben ik nog niet klaar want komende donderdag de echo van gal- maag en bovenbuik op advies van de dokter en 7 december nog een hartonderzoek, nou en als dat allemaal goed is spring ik een gat in de lucht.
De maagbeschermers slik ik trouw en ik heb het idee dat ze helpen, ook dat ik er misschien wel beter door slaap omdat mijn maag..? rustiger is...? Geen idee maar het is meegenomen.
Ik maakte mooie foto's vandaag, vooral vanmiddag waren er prachtige luchten.
En de bomen doen het ook nog goed in het landschap.
Alleen mijn fototoestel haperde toen ik even iets wilde verzetten, dan rolt het pijltje van het een naar het ander en valt er nog weinig in te stellen hoewel ik dat dan wel probeer natuurlijk...
Er ging iets mis en zonder dat ik er erg in had stonden de foto's hierna in RAW. Vroeger was dat geen probleem en kon ik ze gewoon openen en weer als jpeg opslaan, maar dat gaat nu ineens niet meer.
Ik kreeg hulp, iemand die ze voor me converteerde (ik wist ook niet dat het zo heet, daar kom je pas achter als je het nodig hebt), nu staan ze in jpeg maar gaan ze nog niet open. Uren ben je daar dan mee bezig en nog heb je niets, de foto's zullen ook wel tegenvallen...
Sjoerd zag het al aankomen gisteren en het gebeurde ook. Moe van zoveel halve nachten plus de bijkomende spanningen, kon ik weer eens ontspannen slapen. Niet de hele nacht, want ik snurkte blijkbaar de hele buurt bij elkaar, dus het was wat onrustig, maar daar heb ik verder weinig van meegekregen, diep in slaap... en het kwam niet eens door de wijn.
Uitgeslapen en wel de nieuwe dag ingewandeld op deze zaterdagmorgen, het was lekker weer en ik bedacht eens wat ik zou gaan doen, oh nee vanmiddag 'moest' ik met het hondje, dat is toch iets om rekening mee te houden.
Het klinkt misschien stom maar eenmaal thuis toen ik erachter kwam dat het nog maar vrijdag was vond ik dat toch zo fijn, dat ik niets hoefde vandaag en gewoon kon gaan en staan waar en wanneer ik dat wilde.
Ik wandelde naar Brouwershaven voor vis, kabeljauw deze keer en een paar andere boodschappen en dronk koffie op de bank bij de ijswinkel omdat ik even moest wachten tot de apotheek open was, nog steeds heerlijk in de zon.
Eerst naar de dokter vanmorgen, de gang van zaken in het ziekenhuis, geen uitslagen krijgen, achteraf telefoontjes, het zat me allemaal niet lekker en ik blijf last houden van maag en buik of gal en als het dan eventueel galstenen zijn dan moet ik toch daarvoor weer naar de dokter.
Alles netjes op een briefje geschreven, wat er was en wat ik wilde vragen. Volgens de dokter geen gal maar de maag en ik geloof dat de maagbeschermers al werken. Voor alle zekerheid wordt er nu nog een echo van de bovenbuik gemaakt, dat kan volgende week al gebeuren, heel fijn!.
Ze heeft me onderzocht en er was niets vergroot, gekrompen of kwijt, dat scheelt en ik voelde me opgelucht, ze kon ook de bloeduitslagen van het ziekenhuis zien, niets op aan te merken!
Opgelucht stapte ik weer naar buiten en nadat ik thuis Joop op de hoogte had gebracht reed ik door naar Zierikzee voor een paar flesjes Beaujolais. Er was maar één soort, dat is makkelijk kiezen! Ik heb al geproefd, heerlijk zacht.
Op naar het onderzoek om dingen uit te sluiten, die maag moet met de beschermers vanzelf weer over gaan.
Het is er weer voor en het ontspant, dat kan ik best even gebruiken
Hoofdzakelijk restjes gebruikt net als bij de twee vorige herfsttaferelen. Ik heb ze eens gesorteerd in Op, Bijna op en Bestnogbruikbaar en ze in aparte doosjes gedaan, te duur om niet allemaal echt OP te maken en als ik het niet zo doe komt er niet van. Ik weet dat er potloodverlengers zijn maar daar durf ik me niet aan te wagen, bang dat ze mijn krachten niet overleven.
Ik ben alweer aan de volgende begonnen.
Eigenlijk wil ik gaan breien of haken maar ik weet niet wat. Een muts misschien, daarvoor zijn er nog resten genoeg maar gebreide en gehaakte mutsen zijn niet erg warm, dan wil ik eerst een passende fleece binnenmuts hebben.
Vanmiddag kwamen Janny en Freek gezellig even buurten, een lichtpuntje in de duisternis want het is behoorlijk somber buiten maar lachen kunnen we gelukkig nog steeds, zeker als we samen zijn.
Voordat ze kwamen deed ik boodschappen op Scharendijke in een fijne bijna lege supermarkt. Niet helemaal natuurlijk, maar het is een grote, bedoeld voor heel veel mensen, waarvan er nu maar een paar waren.
Een rondje rond Keesje gewandeld en onderweg gezellig gekletst met Janny, die mannen hoeven niet altijd alles te horen natuurlijk.
