Joop had afgelopen nacht verzonnen dat dit jaar de grote parasol maar weer in de garage moest, dat was beter voor de parasol vond hij en ook voor de hoes, dus ja, dan moet dat ook gelijk maar.
Maar ja, ondertussen was er in de garage ook nogal wat veranderd en waar leggen, hangen, of zetten we hem dan weer neer. Bijkomend gedoe is dan weer dat je ook gaat vegen en dingen verzetten en voor je het weet ben je dan ook de klimop van de buurvrouw aan het knippen, dat moest nog voor de winter en nu is het gebeurd!
De laatste paar dagen doe ik 's middags even een rondje met Boefje het hondje van de buurvrouw, van 's morgens negen tot 's avonds zes is echt te lang ook al houdt ze het wel op natuurlijk. Boefje wandelt gezellig mee en als ze geen zin heeft doen we een klein rondje. Het is maar voor een paar dagen.
Stichting Renesse probeert in elke plaats van Schouwen Duiveland beelden te plaatsen van mensen die wat hebben betekend voor de omgeving.
Op Zonnemaire werd dat Kees Everwijn en ik ging vanmiddag eens bij hem kijken. Gistermiddag ging dat niet omdat ze toen net de gordijnen op kwamen hangen.
Het is een mooi beeldje geworden maar zijn hoofd is te klein hoor ik zo links en rechts, dat vind ik ook en er hoort een peuk in zijn mond en een bril had hij ook. Wel staat hij op een mooie plek nl. recht tegenover waar vroeger de muziektent stond.
Zo herinnert Zonnemaire zich hem en ik natuurlijk ook.
Ome Kees was getrouwd met Tantje Betje, zus van mijn opa Prince, de vader van mijn moeder. Ome Kees was wagenmaker van beroep net als mijn opa Prince was op Serooskerke.
Tante Betje kwam toen Miriam pas geboren was een potje Kandeel brengen 'om aan te sterken', het was vies! Volgens mij heet het hier anders maar daar kom ik nu even niet op.
Alles tegelijk vandaag. Rond twaalf uur werd het bed bezorgd, anders dan ik gedacht had moesten we dat wel zelf in elkaar zitten, dat viel mee maar ja moet toch even gebeuren.
Een paar uur later de gordijnen, die waren ook al klaar. Alles werd keurig opgehangen terwijl wij toekeken. Wel wennen hoor vooral omdat dat blauw best donker oogt, maar nu na een paar uur ben ik al bijne gewend, ze moeten ook nog een beetje in de plooi komen. De terracotta kleur hangt in de gang voor de deur.
Ik ben er versleten van, alles moest uit de weg natuurlijk, alle schilderijen uit de buurt van de trap en dan later alles weer terug, honderd keer de trap op en neer na alweer weinig nachtrust. Gelukkig hebben we nu een prima reservebed.
"Zullen we vanmiddag komen?"
Ja natuurlijk vind ik dat leuk. We hadden gisteren al gebeld, soms wil je gewoon even iets vertellen ook al zijn we allebei niet van die bellers en vanmiddag deden we het live nog even over.
Het was lekker weer en wij wandelden een rondje toen Joop nog even naar de tandarts ging.
Freek heeft een nieuwe telefoon, dus het wordt tijd om toch eens een foto te kunnen versturen . Hij krijgt ook weer haar vanwege de prednison die hij nu ook aan het afbouwen is.
Het is allemaal wat dat ouder worden, al is voor mij een middagje zus ook een heel goed medicijn, ik hoop voor haar ook.
Joop was gisteren op de uitgestelde afspraak van de urloloog, na de operatie, dat ging toen niet door vanwege de plotseling opgekomen spierreuma. Wat de urloloog betreft was na gedegen onderzoek alles goed, niks aan het uh....dingetje
Vrijdag bloed geprikt en vandaag op afspraak bij de dokter hoe nu verder wat de spierreuma betreft. De prednison was op, daar was iets fout mee gegaan dat ga ik allemaal maar niet vertellen maar daar mag hij ook mee stoppen. Gewoon hoppa, niks afbouwen, dat had hij door die fout zelf al een beetje gedaan, dus ja, het gaat wel goed hier geloof ik.
Als ik nu vannacht ook nog een beetje kan slapen zou dat fijn zijn.
Misschien moet ik torenvalken tellen in plaats van schapen want de schapen zijn weg.
Het logeerbankje is net opgehaald door een dorpsgenoot, vrijdag komt het nieuwe bed, dan kan ik me afzonderen als ik weer eens niet kan slapen.
Er zaten wat broekjes in mijn hoofd, die moesten er even uit.
Heerlijk zitten kleuren de laatste dagen, dat kwam er de laatste weken niet zo van.
De struikjes die ik twee jaar geleden op de kop tikte worden nu pas echt mooi. Er zitten ook knalrode besjes in!
Echt prachtig, en de blaren worden vuurrood.
Na vijf jaar ben ik nog steeds erg blij met de door Joop verzonnen plantenbakken, hij zag zoiets bij het bouwcentrum, we gebruikten dezelfde stenen ook voor de rand van de stoep.
We begonnen er met één en een jaar later volgde de tweede. Ik deed er gelijk stekjes uit Scharendijke in en eigenlijk doe ik er verder nooit veel aan en laat me verassen door wat er op komt en als het te wild wordt naar mijn zin pak ik de snoeischaar of de schep.
En nu groeit het loodkruid door de voegen, prachtig!
Er is niets gemetseld alls staat los, dus als het instort zien we wel verder.
Gekleurd en gefietst vandaag, het was een fijne maandag.
Wij hadden heel erg leuk bezoek vanmiddag. Silvia en Yara kwam een middagje over. Wij brachten met ons drietjes een bezoek aan het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk. Best indringend altijd en ik hou het er nooit helemaal droog, maar voor Yara interessant om eens te zien hoe het er toen aan toe ging met zo'n ramp.
Rampen zijn er nog vaak genoeg, maar er kan tegenwoordig natuurlijk veel sneller gehandeld worden wat hulp en redding betreft, dat was toen wel anders.
Het museum is ook elke keer anders en elke keer weer erg indrukwekkend. Het verslag van mijn vader heb ik nog nergens kunnen ontdekken, net zo min als een foto waar hij op staat waar ik altijd nog op hoop.
Eenmaal weer thuis dronken we een wijntje en aten er een broodje bij en toen was de middag weer voorbij.
Heel fijn om mijn grote kleindochter weer eens even te kunnen knuffelen.
Joop keek Max en paste op Storm terwijl wij in het museum waren.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1121-1128 van 7926 |
Volgende Pagina »
