De zwarte trui is klaar en hangt nu na een tijdje dompelen te drogen. Ik ben gelijk maar aan het volgende project begonnen, van deze zijn de mouwen te wijd en te lang dat is erg onhandig bij alles wat je doet. Een mouw is klaar, ik denk dat ik de wol die ik overhoud nog maar opmaak aan het voor en achterpand, daar zitten ergens ook meerderingen die ik eigenlijk liever niet had gehad, maar dat weet ik nog niet zeker.
Het stormde buiten en wij frobelden binnen, Joop ruimde nog maar eens het een en ander op. Hij heeft niet gefietst vandaag, ik wandelde vanmiddag nog wel een rondje met het hondje, niet dat ik daar zo'n zin in had, maar eenmaal buiten was het toch wel even lekker, al waaide ik wel zowat van de dijk met mijn fiets.
Gisteren aten we de eerste spruitjes, heerlijk vers, net geplukt, slavink erbij en vandaag krootjes met speklapjes. Wij eten nog steeds toch minstens een dag of vijf in de week vlees, vis of kip. Gewoon omdat ik dat makkelijk vind, groente en aardappeltje erbij en klaar is Ria. Of pasta dat kan ook.
De dagen van geen vlees, kip of vis, eten we dan pannenkoeken of iets met eieren, een stokbroodje met kaasjes of een pizza waar ook worst op zit. Wat koken betreft heb ik geen fantasie, ik vind het ook niet leuk. Eten zelf vind ik dan weer wèl leuk, maar ja....
.
Een wel heel aparte lucht vanmorgen, maar het was droog en dat bleef het ook nog wel even. Daarna een paar uur regen en daarna weer droog zodat ik nog een rondje kon doen.
In de regenperiode breide ik mijn trui klaar en maakte hem ook pasklaar, want ik was best benieuwd, maar het komt goed denk ik, het ziet er hoopvol uit. Nu het halsboordje nog en de mouwen erin. Daarna maar eens even een dag of wat in het water zetten want het ziet er nu niet uit, netjes gebreid is anders, maar als het goed is heb ik er weer een fijne zwarte trui bij, een mens kan niet zonder.
Daarna heb ik nog een paar truien waar wat aan moet gebeuren dus ik ben nog wel even zoet, maar ik krijg ook wel weer zin om te kleuren.
Miriam wordt vandaag (5okt) 53, dat gaat ook gewoon door en Kees van Truus (weetjenogwel die uit Limburg) wordt 79 en komende donderdag wordt Wim, de voeger ook 79. We worden oud.
Een mooie maandagmorgen, met wat gezelligheid onderweg. Een stukje opgelopen met een wat ouder stel die ik wel af en toe tegenkwam, maar nu liepen we dezelfde kant op en we kletsten wat, dan leer je elkaar een beetje kennen. Leuk was dat ze aan het eind van de wandeling even mee naar binnen ging om naar mijn tekeningen te kijken. Mooi natuurlijk en het leek haar ook wel leuk ze eens in de kerk te hangen.
Daarna was het wassen en drogen geblazen want daar was het echt weer voor, dat had ik al gezien toen ik uit bed stapte, dus maar gelijk de lakens opgepakt.
Alles ligt alweer droog en schoon daar waar het hoort.
Vanmiddag nog een fijn rondje door de polder. Mooie luchten, af en toe dreigde het, maar het bleef droog. Daar knapt een mens van op!
Alles lijkt weer zijn normale gang te gaan gaan, maar dat is niet zo, niet in mijn hoofd.
Ik stond vandaag voor de derde keer in twee weken tijd zonder portemonnee met een kar vol boodschappen. Gelukkig had ik nu een bankapp die al meer deed dan de laatste keer, maar nog steeds niets betaalde. Ik was er behoorlijk van uit mijn doen.
Terwijl ik stond te bedenken hoe nu verder want Mir was niet op de zaak en ik zou dan toch terug naar huis moeten, kwam er een dorpsgenoot de winkel binnen, samen met zijn vrouw en ik sprak ze maar aan, of ze misschien even zestig euro voor me hadden en dat hadden ze! Ik kon betalen! En het geld gelijk weer op hun rekening storten, want dat kon wel.
Inmiddels was ik er wel achter hoe het kwam dat mijn portemonnee niet op het vertrouwde plekje in mijn tas zat. Naar de begrafenis van Ina had ik mijn camouflage tasje verruild voor een zwart tasje. De grote dingen had ik eruit gehaald en het tasje met portemonnee en al weer opgeborgen. Zodoende.
Gelukkig waren het andere cassieres dan de vorige keren, deze kenden me nog niet.
Kijk, mijn morgenstond heeft roodkoper in de mond zo rond deze tijd, ik vind het prachtig als ik beneden kom. Dat brengt me meteen bij het volgende, de gordijnen.
Gistermorgen werd er opgemeten en een uurtje voordat we zouden gaan rijden kwam de offerte binnen. Het was wat ik ongeveer hoopte, dus lang werd er niet getwijfeld en gelijk maar besteld. Vanaf het plafond tot aan de grond voor de deuren en als ze open zijn daar waar de tekening hangt. Ik denk dat het heel veel scheelt in kou en tocht, ook omgekeerd wat warmte betreft in de zomer.
De kleuren houd ik nog even geheim, maar ook daar was ik heel snel klaar mee, ik heb geloof ik maar een stuk of vier stalen gezien, want ik ken mezelf hoe meer je er ziet hoe meer je gaat twijfelen en hoe moeilijker de keus wordt, de verkoper had blijkbaar snel door wat ik wilde.
Problematisch werden pas de plooien. Wat erg! Golvende plooien, platte plooien, dubbele plooien, plooien met een stikseltje, ik wilde gewoon gewone plooien, net als vroeger, gelukkig waren die er ook nog.
En gelukkig waren er ook nog gewone rails. Gewone mensen hebben gewoon het liefst gewone dingen.
Heel fijn dat alles op maat wordt gemaakt en ook nog opgehangen wordt, Joop ziet zulke dingen niet meer zitten en ik ook niet eigenlijk.
We waren ruim op tijd en langzaam druppelden de belangstellenden binnen. Familie vooral, neven en nichten, maar ook vrienden en vriendinnen van toen en nu.
Er waren erg veel foto's in periodes verdeeld, Michael had dat erg leuk gedaan en dan met een mooi muziekje erbij wordt het toch een stuk aangenamer.
Sprekers tussendoor en af en toe een moment van droefheid. Ina was gewoon nog veel te jong en ze wilde nog zo graag dat kleine meisje groot zien worden. Dat mocht niet zo zijn en dat hebben we maar te aanvaarden.
Het regende, het was droevig weer en eenmaal weer binnen hebben we op haar en het leven geproost. Het was gewoon even gezellig met iedereen die je niet zo vaak ziet en zo wilde ze het ook.
En eenmaal weer onderweg naar huis werden we getrakteerd op de langste file van het jaar.
Het was best vermoeiend, maar dat gaat weer over.
Ik had pas nog wel mogen zeggen dat ik jaloers was op de kipjes van John, sinds een paar dagen heb ik elke morgen mijn eigen kipjes, ze kwamen al hard naar me toe rennen vanmorgen, 'Ha een mens!, Misschien krijgen we wat.'
Nu heb ik gemekt dat het nog niet meevalt kipjes op de foto te krijgen, die bewegen altijd, deze tenminste wel, of ze staan ineens andersom.
Ik vind ze prachtig, vooral die zwarte met zo'n mooi motiefje in hun veren. Flinke haan ook erbij, die kukelde me ook al tegemoet en was van schrik overbelicht. Kortom een vrolijke boel zo op de donderdagmorgen.
Best een drukke dag vandaag. De dokter beaamde even dat ik het goed deed met mijn overgevoelige insectenbeten, als je dat eenmaal hebt dan ben je er niet zomaar vanaf en die steken hebben ermee te maken waar ze gebeten hebben, een borst is nu eenmaal erg gevoelig en gelukkig zag zij ook dat het geen tekenbeet was. Gerustgesteld zodoende.
Daarna zocht ik gordijnen uit. Ja je leest het goed, ik loop er al een tijdje mee en ik was al eens aan het meten en aan het googelen, maar daar word je niet vrolijk van en van iets waar ik elke dag naar moet kijken wordt ik liefst toch wel op zijn minst een beetje vrolijk. Joop was dat al vandaag, dus ik begon er eens voorzichtig over, als vrouw moet je wat zoiets betreft de goede momenten afwachten.
En nu heb ik er al uitgezocht, morgenochtend komen ze opmeten en verder zien we wel. Ik heb een bedrag in mijn hoofd als het duurder wordt gaat het over, of ik moet iets anders uitzoeken. In elk geval komen er gordijnen voor de voordeur en de twee openslaande deuren aan de achtergevel.
Na morgen is alles anders.
'Rustig wat bezig blijven en wat aanrommelen bevalt mij in dat soort donkere tijden vaak het best.' adviseerde Jan.K. gisteren en dat bevalt mij eigenlijk ook het best.
Vandaag stormde het vooral met vanmorgen fikse regenbuien. Van een ochtendrondje kwam dus niets terecht, maar vanmiddag toen het was opgeklaard wandelde ik gewoon een rondje met mijn wandelhondje, het was best lekker .
Verder breide ik, afgewisseld met wat andere dingen. Mijn uitgetrokken opnieuw te breien trui vordert best gestaag zodoende, geen pijnlijke schouders tot nu toe en het voelt ook niet alsof het eraan gaat komen. Het ziet er naar uit dat ik wel wol tekort kom maar daar kan de col van die andere dan weer voor gebruikt worden.... gewoon een beetje aanrommelen dus.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1169-1176 van 7963 |
Volgende Pagina »
