Nadat Ina en Martin begin 2017 uit elkaar waren, ik kan niet vinden of ik dat ergens verteld heb, maar dat zal best, kocht ze een appartement (vroeger heette dat gewoon een flat) in Leiden. We zijn daar één keer geweest toen we samen naar Amsterdam gingen voor het visum van Joop. Ze kwam nu eenmaal liever even naar Zeeland om elkaar te zien.
Natuurlijk maakte ik wat foto's van haar huis en de inrichting en omdat ik gisteren weer eens in de foto's zat te struinen kwam ik dit tegen.
Een foto van het melkkrukje dat haar zeer dierbaar was, het werd overal mee naar toe gesleept, een krukje met een speciale herinnering.
IK heb gelijk haar zoon geappt om dat krukje niet weg te doen, gelukkig wist hij dat het speciaal was maar niet precies meer waarom.
Deze foto zat ook in het tevoorschijn gekomen mapje van Joop, hij en Ed op de scooter van hun vader, Joop zit achterop. En nu weet ik niet of het vaker gebeurd is, ik denk eigenlijk maar een paar keer, maar als Ina meereed op de scooter met haar vader, dan werd dat krukje op de plek gezet waar nu de tas staat en dan zat ze daar op, met haar voeten naar achteren neem ik aan, ergens steunend waar de voeten van de broers staan.
Van helmen en andere verkeersveilige voorschriften was toen nog totaal geen sprake natuurlijk, vrijheid, blijheid, toeren maar. De scooter was een Vespa, Joop weet er niet van dat er nog andere waren dus dat moet deze geweest zijn.
Ina en later ook Martin waren hier op mijn blog regelmatig aanwezig. Er is een blog ergens in 2003 dat ze voor het eerst samen bij ons kwamen, we hadden vooral veel plezier samen en hoewel we met hem na hun scheiding nooit contact meer hebben gehad, wil ik hier toch even vermelden dat Martin een dag voor Ina overleed aan dezelfde slopende ziekte.
Toen we gisteravond gingen slapen ging het ineens behoorlijk tekeer, donder en bliksem en toen ik op de radar keek zou dat nog wel even aanhouden. Het was niet erg dichtbij en gelukkig viel ik gauw in slaap. Tegen de ochtend schijnt het ook aardig te hebben gespookt en ook daar heb ik niets van meegekregen, de wind kwam blijkbaar uit de goede hoek en dan zitten we toch behoorlijk schuil in ons dikke huis.
Lekker binnengebleven vandaag, het verslag van mijn vader over de ramp eens op facebook gezet, leuke reacties daarop ook. Zo'n storm schudt je dan toch weer even wakker.
Vanmiddag even op de thee bij Heleen, dat was al zo lang geleden. Zomerdrukte bij hun op de camping en weet ik wat al niet meer, maar het werd een keer tijd.
Na het eten nog even een rondje met het hondje van de buuv, ze heeft het even druk en toen zag ik al dit moois . Gelukkig was het even droog
Vanmorgen was het nog wel lekker, later ging het stormen en af en toe regenen tot het vanmiddag weer opklaarde. Dit was het weerbericht.
De bomen dunnen al aardig uit.
Ik doe niets als zitten en een beetje heen en weer lopen, vanmiddag even naar de groenteboer op de fiets en met het buurhondje naar buiten voor een poep en een plas. Wel veel praatjes onderweg, dat maakt het dan wel weer gezellig.
Tekenpapier staat al dagen klaar en als logisch vervolg op de broekjes zit ik aan shirtjes te denken, maar dat is het juist, ik moet er niet teveel bij denken en gewoon maar beginnen.
Morgen alweer een donderdag.
Heel raar weer vandaag, het zag er vanmorgen vooral erg herfstig uit, maar eenmaal buiten leek het wel voorjaar. Rond een uur of drie klaarde het op, dus na mijn rondje met het hondje van de buuv plakte ik er nog maar een rondje aan vast.
De zon scheen inmiddels. Gelukkig had ik mijn trui al thuisgelaten en ik twijfelde over mijn jas, maar daarvoor waaide het te hard. Het was een fijn rondje van 5,5km (en alles bij elkaar toch een km of 10). Ik heb last van mijn lies, maar gelukkig ging het goed.
Na de knipbeurt van zondag, van de klimop van de buuv deed gisteren heel mijn lijf zeer. Bovenop een trapje staan, rekken en tegelijk knippen met de heggenschaar valt niet mee als je het niet meer gewend bent. Tenminste het valt wel mee, ik kan het nog best hoor, maar nadien protesteert mijn lijf. Vooral mijn armen en schouders hadden het te kwaad. Vandaag alweer minder.
En kijk, toch een beetje herfst onderweg.
Joop fietste en ruilde pillen om, laatst kreeg hij andere bloedverdunners en andere maagbeschermers, de bloedverdunners waren inmiddels alweer bij het oude, maar van deze maagbeschermers had hij waarschijnlijk last van zijn keel, ook dat is nu weer veranderd en hopelijk alles weer bij het oude. Eind van de middag haalde hij ook nog de antigriepprik. Ik heb mijn beurt overgeslagen, zoals altijd.
Eerst maar eens een foto van de dorpsdirigent gemaakt vanmorgen, het was rustig weer met een opkomend zonnetje.
Zo zag het er in ongeveer 1915 uit
En zo beide foto's samengevoegd ongeveer.
Het zou leuk zijn als er nu ook nog eens een echte muziektent kwam 
Joop had afgelopen nacht verzonnen dat dit jaar de grote parasol maar weer in de garage moest, dat was beter voor de parasol vond hij en ook voor de hoes, dus ja, dan moet dat ook gelijk maar.
Maar ja, ondertussen was er in de garage ook nogal wat veranderd en waar leggen, hangen, of zetten we hem dan weer neer. Bijkomend gedoe is dan weer dat je ook gaat vegen en dingen verzetten en voor je het weet ben je dan ook de klimop van de buurvrouw aan het knippen, dat moest nog voor de winter en nu is het gebeurd!
De laatste paar dagen doe ik 's middags even een rondje met Boefje het hondje van de buurvrouw, van 's morgens negen tot 's avonds zes is echt te lang ook al houdt ze het wel op natuurlijk. Boefje wandelt gezellig mee en als ze geen zin heeft doen we een klein rondje. Het is maar voor een paar dagen.
Stichting Renesse probeert in elke plaats van Schouwen Duiveland beelden te plaatsen van mensen die wat hebben betekend voor de omgeving.
Op Zonnemaire werd dat Kees Everwijn en ik ging vanmiddag eens bij hem kijken. Gistermiddag ging dat niet omdat ze toen net de gordijnen op kwamen hangen.
Het is een mooi beeldje geworden maar zijn hoofd is te klein hoor ik zo links en rechts, dat vind ik ook en er hoort een peuk in zijn mond en een bril had hij ook. Wel staat hij op een mooie plek nl. recht tegenover waar vroeger de muziektent stond.
Zo herinnert Zonnemaire zich hem en ik natuurlijk ook.
Ome Kees was getrouwd met Tantje Betje, zus van mijn opa Prince, de vader van mijn moeder. Ome Kees was wagenmaker van beroep net als mijn opa Prince was op Serooskerke.
Tante Betje kwam toen Miriam pas geboren was een potje Kandeel brengen 'om aan te sterken', het was vies! Volgens mij heet het hier anders maar daar kom ik nu even niet op.
Alles tegelijk vandaag. Rond twaalf uur werd het bed bezorgd, anders dan ik gedacht had moesten we dat wel zelf in elkaar zitten, dat viel mee maar ja moet toch even gebeuren.
Een paar uur later de gordijnen, die waren ook al klaar. Alles werd keurig opgehangen terwijl wij toekeken. Wel wennen hoor vooral omdat dat blauw best donker oogt, maar nu na een paar uur ben ik al bijne gewend, ze moeten ook nog een beetje in de plooi komen. De terracotta kleur hangt in de gang voor de deur.
Ik ben er versleten van, alles moest uit de weg natuurlijk, alle schilderijen uit de buurt van de trap en dan later alles weer terug, honderd keer de trap op en neer na alweer weinig nachtrust. Gelukkig hebben we nu een prima reservebed.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1153-1160 van 7963 |
Volgende Pagina »
