Per toeval kwamen we vorig jaar in contact met de NAH. We wilden foto's van de dia's af laten drukken en dat kon in Goes. Joop herinnerde zich dat dat wellicht onze oude overbuurman uit de Ingridstraat kon zijn en dat was zo. Joop bracht de dia's weg en raakte met hem aan de praat, oude bekenden natuurlijk, dan is het leuk even bij te praten.
Zo kwam ter sprake dat hij een gehandicapte zoon heeft waar ze nu de zorg voor hebben en daardoor een compleet ander leven leiden. De zoon is verongelukt en heeft daaraan blijvend hersenletsel overgehouden.
Doordat ze vaak tegen een muur aanliepen met soms zelfs kleine formaliteiten heeft hij de NAH opgericht waardoor ze weer anderen die met hetzelfde tobben kunnen helpen.
Toen de foto's opgehaald konden worden ging ik mee, leuk om elkaar weer te zien en we hebben een tijdje over vanalles zitten praten, Joop had inmiddels ook over zijn beroertes e.d. verteld.
Goed, ik was alles eigenlijk al vergeten tot een paar maanden geleden toen Joop vertelde dat hij toch maar lid was geworden van die club. Ze kunnen je helpen met dingen die niet goed (meer) gaan, tips geven, aanpassingen voorstellen. Joop kreeg tests, vertelde ook over zijn oogziekte, dat is ook uitgebreid getest en dat heeft niets met de infarcten te maken, dat is een op zichzelf staand iets, maar dat wisten we eigenlijk al.
Ook heeft hij af en toe moeite met het volgen van films. vooral als de ondertitleing wat snel gaat, ook daar zijn hulpmiddelen voor en die heeft hij nu, op advies van hun via de verzekering.
Go-Box heet het en het werd vandaag bezorgd, de teksten worden dan in het Nederlands voorgelezen. Ik ben ook best benieuwd, misschien vind ik het ook wel handig.
Gelukkig heerlijk geslapen afgelopen nacht, bijna het klokje rond, daar knapt een mens van op. En hoewel ik gisteravond alles nog behoorlijk somber inzag, besloot ik vanmorgen daar maar mee te stoppen, wat heb je eraan jezelf het leven zuur te maken. Het was prachtig weer, ik deed gelijk maar weer een ochtendrondje.
Geen abnormale pijntjes meer, dat helpt ook natuurlijk.
Na de wandeling de borstenbus. Nog steeds vervelend en ook nog steeds weer spannend de komende dagen, voor mij was het de laatste keer, na je 75ste hoef je niet meer.
Vanmiddag nog een rondje, net voor de regen kwam. Joop fietste. We gaan weer zo goed als ons gewone gangetje en aten de andere helft van de pannenkoeken op anders wordt de melk zuur.
Ik voelde me niet lekker toen ik naar bed ging, pijn op de borst en de linker schouder deed ook zeer, dat doet hij wel meer maar het leek allemaal zo anders, ik werd er onzeker van en ging weer naar beneden. Joop vertrouwde het ook niet en belde 112. Ze maakten een hartfilmpje dat was goed, de bloeddruk was ook goed, niets om je zorgen om te maken maar toch wilden ze me meenemen voor bloedonderzoek voor de zekerheid. Ik zat er helemaal van te shaken, niets voor mij allemaal.
Daar ging ik met de ambulance, dat was nieuw voor me. Joop bleef thuis. Half een waren we in het ziekenhuis, bloed geprikt en met een uurtje zou de uitslag bekend zijn en als die goed was zou ik Joop kunnen bellen om me te komen halen. Dat werd dus drie uur, gelukkig ben ik gewend wakker te liggen. Er werd ook nog een foto van het hart en de longen gemaakt.
De dokter kwam dus om drie uur en vertelde goed en slecht nieuws, de uitslag was goed maar... eigenlijk is het beter na zes uur nog een keer te prikken, dat zou om zes uur zijn. Ik belde Joop dat hij lekker kon gaan slapen en ikzelf werd naar de spoedopname gereden. Van slapen komt dan nog steeds weinig, er was een man die lag te praten, luid en duidelijk en niet alles ging naar wens want aan bijna elk eind van de zin kwam er een flinke vloek.
's Morgens bleek dat hij aan het autorijden was, afijn die was behoorlijk de weg kwijt. Best grappig ook af en toe.
Er was weer bloed geprikt en weer maar wachten, de klacht van pijn op de borst bleef af en toe en ik was ook nog even misselijk, ik kreeg 's nachts een maagpoeder en 's morgens een maagbeschermer. Nu hadden we zalm gegeten en die was best vet, ik begon me af te vragen of die niet wat zwaar op de maag lag, Net als de pepernootjes daarna. Tsja alles kan.
Een uur of elf kwam de uitslag, die was goed, geen abnormale dingen, maar vanwege de klachten stelden ze voor nog een paar waardes te meten, er was nog bloed, dat zou een half uurtje duren. Lever en alvleesklierfunctie en nog iets, ik werd nog eens beluisterd en zo rond half een kwam de boodschap dat ik naar huis mocht, geen abnormale afwijkingen.
Ik was blij en lichtte de meiden en mijn zus in over het gebeurde. Eenmaal thuis telefoon dat er op de foto van de longen toch iets te zien was een uitstulping op een stukje bot (er zit toch geen bot in je longen?) en dat willen ze nu met een ct scan nog wat beter bekijken. Nou en dan zit je gelijk weer in de put natuurlijk, ik wel tenminste.
Ook de hartruis die ik al jaren heb wordt opnieuw bekeken met een echo. Die twee dingen daar krijg ik nog een afspraak voor.
Morgen mag ik naar de borstenbus, die afspraak stond al.
Ik kan niet zeggen dat ik met een kluitje in het riet wordt gestuurd.
Niet een dag dat je roept wat was het fijn. Bij het opstaan had ik al een gevoel van 'het wordt niks vandaag' en hoewel het droog was deed ik geen ochtendrondje. Een bah gevoel, bah voor wat dat weet ik ook niet.
Joop ging al vroeg fietsen en eigenlijk wilde ik wel vis eten vanavond en de bananen waren alweer op, dus toen stapte ik ook maar op de fiets en reed naar Brouwershaven. Dat was wel lekker, maar ik zat vooral te prakiseren, het was somber in mijn hoofd.
Na de middag liet ik eerst Boefje van de buurvouw even uit, die wil niet ver en daarna reed ik alweer op de fiets naar de Dijkhuisjes voor een wandelingetje met Paule, die wil gelukkig altijd.
Ik klom eens op de dijk geïnspireerd door Jan, al lopen hier geen schapen en het Grevelingenmeer is ook al lang niet spannend meer. Ik vind het altijd een beetje dooie boel en dat blijkt ook wel degelijk het geval.
Kijk maar hier, een heel kort filmpje over het verschil van het water in het Grevelingenmeer en de Oosterschelde, die nog wel grotendeels open is.
Vroeger toen het nog gewoon de Grevelingen heette visten we daar, zaten aan de dijk en zwommen af en toe. Er was eb en vloed en daardoor was het water ook levendiger. De eilandjes van nu waren vroeger zandplaten, die met vloed onder water stonden op een enkeling na, waar dan ook wel wat begroeïng was.
Ja echt, wat je op de foto ziet is de Grevelingen van toen aan dezelfde dijk.
En dat alles vanwege het Deltaplan, om de boel droog te houden, ik moet het nog zien gebeuren. Ik hield het vandaag in elk geval niet droog.
Nog voordat ik weer nieuwe hakken onder de oude liet doen informeerde ik eens of ze er nog waren en keek ik eens op de site van Hanwag, maar nee ze waren er niet meer, uit de productie zeiden ze in de winkel in Middelburg waar ik de oude kocht. En ik vinkte eens aan op de site van Hanwag of ik bericht kreeg als ze er weer zouden zijn. En warempel twee weken geleden was er mail van Hanwag, ze waren en weer en of ik wilde bestellen...
Ik moest er eens over denken want ik heb natuurlijk net nieuwe hakken, maar het profiel van de voorvoet is ook bijna weer weg en ik heb ze in februari al drie jaar en de zool laat los bij de neus, nog niet erg maar het begin is er en ik merk ook dat ze niet zo lekker meer zitten en als ik ze straks wel wil bestellen zijn ze misschien weer op, want ik wil ze eigenlijk wel weer hebben als ik nieuwe nodig heb!
Dus ja, ik ben er erg blij mee en kan weer jaren vooruit wat schoenen betreft, als ik het mag beleven en de nieuwe bewaar ik gewoon nog een beetje voor de zondag.
Het was alweer een heerlijke dag. Vanmiddag wandelde ik een stukje met Heleen. Zij heeft sinds kort wandelstokken en nu moet ik flink doorstappen om haar bij te houden, niets voor mij dat gaat veel te hard en je moet ook nog opletten of je het niet verkeerd doet...
We hebben genoten van het heerlijke weer en zijn halfverwege weer onze eigen weg gegaan.
Natuurlijk moet ik wel even vermelden dat ik de afgelopen nachten heerlijk slaap, niet diep, af en toe wakker, maar plots is het dan toch morgen. Zo fijn! Daar steek ik een mooi rood vuurwerk voor af. Ik slik dan wel een paar paracetamolletjes vooraf dat helpt.
Misschien toch de pijn in mijn lijf die me wakker houdt. Schurende botten, trekkende spieren en wie weet wat er allemaal nog meer opspeelt daar binnenin waar ik geen weet van heb of gewoon aan gewend ben geraakt.
We gaan de winter weer in en moeten maar weer zien daar heelhuids doorheen te komen. Winters gaan nu eenmaal niet in je kouwe kleren zitten, die zijn het zwaarst en het lijkt wel het langst.
Niet nodig nog te zeggen dat het een fantastische dag was.
Heerlijk buiten gespeeld met de bezem, spons en zeem en de was, lekker gelopen ook. Joop fietste een rondje Noord Beveland maar merkte toen toch dat zijn conditie nog niet helemaal is zoals hij zou willen dat hij zou zijn. Er is wat dat betreft nog werk aan de winkel.
Kortom we hebben genoten en de tekening is ook af.
Eindelijk weer eens lekker gewandeld vandaag, het was heerlijk rustig weer en nu de storm is gaan liggen kan je ook weer eens wat beter je ogen de kost geven.
Ik zag een beest en bij navraag op de determinatiepagina van facebook blijkt dit de grauwe schildwants te zijn. Meestal weet je als je daar iets plaats met een paar minuten wat het is, erg handig.
Voor de reat van de dag heerlijk zitten kleuren. Joop fietste en scharrelt met zijn nieuwe telefoon, de 'oude' staat te koop op marktplaats, echt nog zo goed als nieuw.
