Het zijn de dagen van het Tihar festival in Nepal en Rabin is bij zijn familie in Pokhara.
Rita wordt al een hele dame, met neuspiercing en niet minder belangrijk, weer een fantastisch rapport.
Excellent, kanniebeter! Dank zij alle gulle gevers!
Twintig voor negen was het op de klok, dat kon ik van waar ik stond ook niet meer zien, maar de haan blonk in de zon, alleen stond de wind de verkeerde kant op zodat het op de foto niet goed te zien is.
Alweer zo'n heerlijke dag met fijne wandelingetjes, niet al te ver maar wel lekker langzaam.
Een shirt met trui en een bodywarmer waren genoeg. De bijenbloemen bloeien nog volop en de verkoudheid lijkt ook lekker los te komen, ik zal daar niet nader over uitwijden.
Eind van de middag begint dan alles te kleuren en ik keek eens uit mijn zolderraam.
Vandaag kreeg ik weer een uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek borstkanker. Ik dacht eigenlijk dat ik niet meer hoefde, dat ik er eindelijk van verlost was want na je zeventigste stopt het dacht ik, niet dus, waarschijnlijk wel de laatste keer omdat het om de twee jaar is. Ik heb besloten er niet meer aan mee te doen, ik voel me goed en mijn borsten ook zeggen ze.
Met nog steeds een vol hoofd heb ik lekker niets gedaan vandaag. Joop was een dagje op stap voor de duiven en ik surfte wat over het web. Bekeek kasten en mogelijkheden, verwisselde een paar tekeningen in de lijsten, hing bank en feute wat, zo komt een mens ook de dag wel door hoor. En nu maar hopen dat dat ook slaapbevorderend werkt.
Vanmiddag regende het een ietsie pietsie, dus gingen we niet ver van huis, wel maakte ik wat foto's van een paar reusachtige knotjes waarvan je soms niet begrijpt hoe ze nog in leven, of overeind blijven.
Soms, als ik in de verte mensen aan zie komen, kijk ik even met mijn fototoestel of ik ze herken en of ze een hond bij zich hebben, erg handig. Meestal maak ik geen foto, maar vanmiddag deed ik dat wel.
Ik sta aan het begin van de Oostweg en zij aan het eind, ze hebben geen hond bij zich en zij kijken ook ergens naar met hun hand boven de ogen vanwege de zon.
Veel verder dan daar ben ik niet gekomen, eigenlijk had ik dus helemaal niet hoeven kijken, ik zou ze toch niet tegenkomen als ze al mijn kant op kwamen.
Het leek wel voorjaar vandaag, vanmorgen vroeg gelijk al, heerlijk dat wel ook al had ik de nacht hoestend doorgebracht, we zijn maar een paar kneuzen op het ogenblik.
Wel nog een beetje met de kleren gescharreld en ook wat weggegooid vandaag, verder ben ik er nog niet uit. Ik ben versleten.
Vroeg op vanmorgen want het bed moest nog uit elkaar voordat de zeilleggers kwamen en om kwart voor acht waren we er helemaal klaar voor. Kwart over acht waren ze er. Het ging lekker snel, heerlijk weer de ramen konden open, geen nattigheid en kwart over elf lag alles erin, niet geplakt zoals we dachten, alleen bij de naden. Achteraf maar goed want bij het dweilen voelde ik een hobbeltje, gebeld en ze kwamen gelijk kijken. Was een stevig hobbeltje dat vast in de vloer zat en nu is het weg. Bij de vorige vloerbedekking was daar natuurlijk ook een hobbeltje, want het zat vast, maar ik had gedacht dat het weg zou zijn, opgezogen, maar niet dus en nu wel. Eigenlijk had ik ze er vooraf van op de hoogte moeten brengen, maar daar had ik niet aan gedacht.
Wat donkerder en dikker dan de vorige, het voelt ook fijner aan, ik ben er heel blij mee! Alles weer in elkaar en op zijn plek en mens sjouwt wat af.
Nu nog een kast, maar omdat Joop een drukke week heeft doen we het maar even zo. De kast komt op de plaats van het mandje, tot ergens bij de rotankastjes waar de sokken en de onderbroeken in zitten, wij zijn erg gehecht aan die kastjes. Het kledingrek, mandje en de opbergboxen met zomer/winter/of logeerspullen kunnen dan achter de kast.
De dokter heeft gebeld en wat Joop zelf (of eigenlijk ik) ook al bedacht had was de fysiotherapeut, alleen stuurt de dokter hem naar een speciale sport fysiotherapeut. Goed. Spannend!
Heerlijk geslapen afgelopen nacht, natuurlijk nog wel verkouden maar een stuk beter dan gisteren! Bij Joop duurt het nu al een week langer, hij komt ook niet buiten. Ik zal zo blij zijn als alles weer een beetje normaal is.
Ina is vandaag ook weer naar haar eigen huis vanuit het zorghotel, bijna zes weken na haar operatie nu, nog snel moe maar ook dat komt wel weer goed.
Vandaag hebben we alles klaargemaakt voor de zeilleggers die morgenochtend komen, we hoeven als we wakker worden alleen het bed nog uit elkaar te halen.
De grote klerenkast van Leen Bakker hebben we ook uit elkaar gehaald en afgevoerd naar buiten, die komt niet meer binnen, dat was een miskoop die langzaamaan uit elkaar aan het vallen was, zo wankel als wat. Nu stond hij wel dwars op de muur, dus niet met zijn rug daartegen, maar dat moet toch kunnen dachten wij.
We zijn nu op zoek naar een vervanger die dat wel kan. Iemand tips? Of misschien zelfs een kast over?
Verder hoesten we ons een ongeluk vooral 's nachts, overdag eten we van die zuigsnoepjes, maar 's nachts komt het daar niet van, pas als je begint te hoesten en dan lijkt het te laat.
Het was al een drukte van belang in de lucht vanmorgen toen ik een rondje deed.
Een lucht met een ruitjespatroon, dat zie je niet zo vaak.
Vanmiddag zag het er weer heel anders uit, de strepen waren verdwenen en nu waren er prachtige wolken.
Lekker gewandeld al kan je nu toch wel merken dat het wat winterser wordt en vroeg donker dat vind ik dan ook wel weer gezellig.
Een paar wasjes gedraaid die dan net niet helemaal droog worden aan de lijn, maar na een tijdje binnen over de stoelen wel. De droger heeft het begeven, ik ga maar geen nieuwe meer aanschaffen want meestal wordt de was buiten gewoon droog of anders binnen aan een rekje.
Daarna nog even naar Zierikzee voor een paar boodschappen, het was gezellig druk in de stad Toeristen zijn er ook nog zat, het wemelt nog van de Duitsers en de Belgen, want die gaan nog niet naar huis nog lange niet nog lange niet...
Lekker wandelweer voor een verkouden kop, ik hoop nu toch zo langzamerhand aan mijn hoogtepunt toe te zijn. Als ik naar Joop kijk is dat nog lang niet het geval, al lijkt het bij hem met vlagen iets te verminderen. Het is een gemeen virusje.
Op wandelen en kleuren na doe ik niets. Joop puzzelt en pleegt af en toe een telefoontje, o.a. met de dokter die nog steeds niet terug had gebeld omdat er nog geen overleg was geweest met haar collega's. Maandag belt ze. Natuurlijk zijn er veel belangrijker zaken dan de voet van Joop maar het wordt nu zo langzamerhand wel erg vervelend, podoloog, voetchirurg, scans, mri, weet ik veel wat er allemaal al is gebeurd en er is niets te vinden? Ik vind het raar.
Joop deed een test en kwam uit op dit daar lijkt het erg veel op, maar het zou ook dit kunnen zijn
Dus blijft het vervelend en hij kan niet lopen want dat doet pijn, zodoende loopt hij steeds minder en komt ook niet eens lekker buiten, dat is niet goed en dan ook nog die rottige verkoudheid.
Nu maar afwachten welke kant hij maandag weer op wordt gestuurd, als het hopelijk dan maar wel de goede is, zonder omweg.
