Het wordt al met al toch wel steeds lenteachtiger, dat komt meer doordat alles begint te bloeien dan door de temperatuur.
En zeker met wind mee is het heerlijk wandelen. Dat deed ik dus en vanmiddag vooral maakte ik veel foto's, ik concentreerde me eens op de vogels.
er was een aalscholver, die alleen maar rond zat te kijken
een reiger met een pas doorgeslikt kikker in haar keel denk ik
leuke eendjes....
maar ze deden niets. Als ik de vogel foto's bij Jan bekijk beginnen ze daar gelijk een dansje op te voeren of te paren als het dansje al gedaan is, bij mij zitten ze alleen maar...
Ik hoorde wel een leeuwerik en ik zag hem ook, hij ging op het land zitten, zo'n land dat nog grijs is, net als de vogel ongeveer en dan maak je op goed geluk een foto van de plek waar hij ongeveer moet zitten
en dan zit hij precies in het midden, dit is de oriiginele foto
De prednison maakte korte metten met de jicht van Joop, na twee pilletjes is het weg, de andere drie bewaard hij in zijn koffer die al klaar staat, nog nooit was hij daar zo vroeg mee. Het is nog niet eens zeker of het wel lukt dit jaar naar Nepal, al zijn de vooruitzichten best goed natuurlijk. De planning is begin juni, dat duurt nog even.
Het was weer wel een vermoeiende nacht, maar toch wel een tijdje geslapen. Ik had een drukke dag vandaag.. Twee wasjes die lekker in de wind droogden, het huis gestofzuigd en gedweild. Huishoudelijke werkzaamheden, dat moet af en toe en ik wandelde met Paule en daarna deed ik nog een paar boodschappen op Scharendijke.
Het is heel raar om nu bij de PLUS te komen terwijl het parkeerterrein bijna leeg is, zeker op vrijdagmiddag. Anders wemelt het om deze tijd van de Duitsers. Ik vind het wel lekker, maar het is niet zoals het hoort natuurlijk. Ik hoop zo dat binnenkort alles weer wat losser mag, vooral de terassen open
Geen foto's gemaakt deze is van gisteren, het was nog net zo koud.
Eén zwaluw maakt nog geen zomer blijkt maar weer, ik zag ze vorige week al en sindsdien is het alleen maar koud. Misschien brengen de kwikstaartjes beter weer mee want die heb ik nog niet gezien.
Ondanks dat het zo koud was wel lekker buiten geweest, er was weinig wind en ik zei het al vaker, dat scheelt een hoop en ik vind het nu eenmaal leuk om rond te kijken wat ze aan het zaaien zijn.
Ik ontdekte alweer een grote lap vlas en daar tegenover werd nu knolselderij geplant. Daar gaat straks weer een grote lap plastic overheen. Geen gezicht en het duurt erg lang met die knollen, laat in de zomer of nog later herfst worden ze pas gerooid. Selderij vind ik niet zo leuk.
In dat tentje zitten een paar mannetjes al die plantjes in de grond te duwen.
Dit is Lillo, waar ik de blauwborst zag eergisteren en vanmiddag keek ik weer even, nergens te bekennen natuurlijk, ik weet niet eens meer waar het precies was.
Joop heeft sinds dinsdagochtend een pijnlijke wreef, we dachten van het fietsen, het leek op jicht, maar dat op je wreef? Gisteravond was het dik en rood en vanmiddag ging hij even naar de dokter want ook gevaccineerd zondag, tja je weet het niet (wij zijn ook geen dokter)..... hij kreeg een paar prednison tabletten en daarmee moet het met een dag of drie weg zijn, het kon zeker niet van de vaccinatie zijn en waarschijnlijk toch jicht.
Zo zijn er ook mensen die na de vaccinatie trombose of iets anders krijgen...
Het plan was om vanmorgen op verjaarsvisite bij Janny te gaan, ze werd tenslotte tachtig en ja dan ben je vroeg wakker en vroeg op en ook lekker vroeg bij haar op de koffie. Onderweg hadden we ranonkels gekocht, we zijn niet meer zo van de cadeautjes en een bloemetje is altijd leuk.
Zo hadden we toch een fijne lange morgen met z'n allen, jongste inwonende zoon was er en later kwam er nog een dochter met aanhang, Janny heeft vier kinderen en een grote kamer. Helemaal corona proof.
Zo was ik alweer op tijd thuis voor een rondje met Paule. Het wijntje was behoorlijk ingedaald dus dat moest ik er even uitlopen en Joop fietste naar Zierikzee want die was vanmorgen de poot van zijn bril verloren, tenminste het schroefje was losgegaan, dat hadden we nog gevonden en geprobeerd vast te draaien, maar brilleschroefjes zijn erg klein.....
Om te wandelen was het heerlijk, een beetje rekening gehouden met de wind want die was erg koud, maar toch bijna nog 10km in de benen.
En nu denk ik dat ik het niet laat ga maken. Ik ben dan nog wel geen tachtig, maar zo'n dag is best vermoeiend hoor.
Wat een fijne zonnige dag! Ik begon na het ochtendrondje met het verpotten van mijn asperage plant, dat was nog een heel karwei want om te beginnen zitten die dingen helemaal vergroeid met de pot. Natuurlijk is het allemaal gelukt en had ik vier mooie stekken voor Mir, die wilde ze graag. De mijne kan nu ook weer een tijdje vooruit.
Even weggebracht naar de kapsalon en even naar de winkel, ik had alleen brood nodig dus daar liep ik op af, maar bij de kassa werd ik er wel op gewezen dat ik geen karretje had, zelf had ik er niet eens aan gedacht. Mensen worden alsmaar makkelijker, karretjes worden niet meer schoongemaakt, handen niet ontsmet, ikzelf betrap me er ook steeds vaker op. We worden te makkelijk met z'n allen.
Vanmiddag keek ik eens bij de tulpen die beginnen te bloeien, alleen de paarse zijn al goed open, maar het begin is er.
Bij Lillo zat er een vogel in het riet, hij bleef zitten, ik zoomde in en maakte een foto, ik zag niet wat het was, nu ben ik daar toch niet goed in maar eenmaal thuis bij het bekijken ervan zag ik de witte vlek.
Mooi hè. Een blauwborst, nog nooit gezien en veel groter dan een roodborst.
Joop heeft geen last van de vaccinatie gehad alleen een wat stijve bovenarm.
Vandaag een jaar geleden overleed Didi en dat valt na een jaar nog steeds niet mee, dus ja, daar was ik mee bezig vandaag, dat zit dan in je hoofd en je bent er verdrietig door en het is koud en rotweer, niet dat dat er iets mee te maken heeft, maar dat is ook niet leuk en beïnvloedt ook je humeur.
Door de kou en vanmorgen regende het zelfs had ik ook geen zin naar buiten gaan, maar vanmiddag deed ik wel een wandelingetje in de zon en zoveel mogelijk met windje mee en ik keek bij de meerkoetjes met de camera in de aanslag wan ze zijn altijd zo snel weg, ik wist natuurlijk al dat er minstens één kuiken was.
Het waren er inmiddels vier en nog vier eieren, dat wordt een drukte van jewelste in dat nest.
Ik wilde ook niet te lang blijven staan want die beestjes worden daar erg onrustig van natuurlijk.
Zulke dingen gaan makkelijker als je geen hond bij je hebt, dat realiseer ik me ook, maar Didi was zo'n schatje en ik denk nog elke dag aan haar.
Joop heeft de eerste prik te pakken en zo te zien is hij er erg blij meer. Wij krijgen Pfizer. Eerst was ik van plan mee te gaan om te zien of ik ook geprikt kon worden, maar mijn afspraak staat voor over 11 dagen en dat is ook al snel. Anders krijg je weer gedoe met afspraken afzeggen, ik vond het de moeite niet waard en ging ondertussen een stukje wandelen.
Best koud vandaag maar een beetje op de wind gelet zodat ik niet al teveel tegenwind had, dat lukte aardig.
Bij het broedende meerkoetje keek ik eerst eens voorzichtig over de rand en ja hoor ze zat er nog en maakte eigenlijk ook geen aanstalten om weg te vluchten.
Ik ging wat dichterbij en keek eens beter...
En kijk toch eens, ik vind het elk jaar weer zo prachtig, breeduit over het spul, maar eentje piepte er onderuit, of misschien was er nog maar eentje dat kon ik zo niet zien natuurlijk. Ik ben maar weer snel verder gelopen.
Gisteren kreeg ik een brief van Betsy met daarin een paar kaarten van werk van haarzelf en haar man.
Ik vond ze zo leuk dat ik besloot ze in te lijsten, ook omdat ik perfect passende lijstjes had. Vergeten een foto vooraf te maken van de kaarten, dus het weerspiegelt een beetje, maar bij de link staan genoeg andere foto's.
Betsy schildert zelf niet meer omdat ze erg slecht ziet en zoals ze zelf zegt 'als je slecht ziet gaat alles langzamer' dus ze zal er waarschijnlijk ook geen tijd meer voor hebben. Jaap schildert nog elke dag op zijn inmiddels 94 jarige leeftijd.
Vierennegentig zijn en elke dag nog lekker kleuren, dat wil ik ook wel. Er komt dan inmiddels wel iemand om het huishouden te doen en het eten wordt ook thuisgebracht. Wandelen kan ik nog goed, wel iets minder ver natuurlijk en Joop doet nog dagelijks een rondje op zijn driewieler.
Ik denk dat het haar veel moeite heeft gekost deze kaart te schrijven.
